Na pewno warto spróbować tutejszych wyrobów, a ponieważ Sardynia to kraj typowo pasterski, to sery i wędliny. Kilka stuleci inwazji zza mórz, zmusiło Sardyńczyków do wykorzystywania darów natury nie z morza, ale z głębi wyspy. Wszędzie rosną winnice i gaje oliwne, a wiele rodzin robi własne wino i oliwę. Dzikimi ziołami doprawiało się praktycznie wszystko, co dało się włożyć do garnka, czyli króliki, dzikie ptaki – nawet drozdy,

Jednym z rodzajów tutejszego pieczywa są chrupkie okrągłe pane crasau, które pasterze zabierali z sobą w góry.
Najbardziej znany z sardyńskich serów to Pecorino – świeży jest miękki ale z czasem twardnieje i używa się go twardego. Inne to fiore Sardo i dolce Sardo. Miękkiej Ricotty używa się tutaj do aromatycznych słodkich dań. Z tutejszych wędlin zasmakowała nam Prosciutto, która smakuje zupełnie inaczej niż ta kupowana w marketach w Polsce.
Wiele miejscowych dań występuje tylko na Sardynii. Sardyński makaron fregula, w postaci drobnych kuleczek przypominających kuskus, dusi się w wywarze jagnięciny, doprawia szafranem i serem pecorino, aby powstało succu. Podaje się je z mięczakami lub dodaje do rosołu.

Suppa cuata to zapiekane warstwy chleba, posmarowanego serem, doprawionego gałką muszkatołową i pietruszką, polane rosołem jagnięcym. Favata to pożywna, zimowa potrawka, z wieprzowiny, fasoli i warzyw. Ze słodyczy warto spróbować ciasteczka pardulas lub casadinas, z ricottą doprawione cynamonem, szafranem i skórką z cytryny.
Malloreddus to kluseczki podawane z mielonym mięsem i świeżym sosem pomidorowy.